W sobotę, 2 września 2017 r. w bibliotece w Wielkim Klinczu już po raz kolejny miało miejsce Narodowe Czytanie, w tym roku był to dramat „Wesele” (1901) Stanisława Wyspiańskiego (1869 – 1907).
Powyżej po lewej relacja przygotowana przez panią Renatę Abramowską. (W celu powiększenia, aby odczytać należy kliknąć na obrazek lewym kursorem myszki, następnie prawym - Pokaż obrazek i ponownie lewym +.) Obok po prawej autoportret Stanisława Wyspiańskiego.
Zdziwił nas brak odzewu w bliskiej naszym sercom mieście Kościerzyna, w której pracuje kilkaset nauczycieli dyplomowanych, w tym kilkadziesiąt wybitnych polonistów, funkcjonuje kilkanaście bibliotek, domy kultury. Działają szkoły różnych szczebli z zasłużonymi dyrektorami; słynna delegatura kuratorium oświaty obejmująca cztery powiaty. Nieprawdopodobne, ale akcja Narodowego Czytania w tym roku w Kościerzynie w ogóle nie zaistniała. W całym powiecie kościerskim tylko w dwóch miejscowościach wiejskich – Skorzewie i Wielkim Klinczu biblioteki w porozumieniu z Kancelarią Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej włączyły się w organizację ogólnonarodowej akcji.
Zostaliśmy wyróżnieni zaproszeniem do biblioteki na to ważne wydarzenie społeczne. Zresztą zainteresowanych sympatyków czytelnictwa przybyło całkiem sporo. Podziwialiśmy uczniów szkoły i absolwentów czytających z wyczuciem obszerne fragmenty „Wesela”. Dekoracje i scenografia również wzbudziły nasz podziw. Całość niezwykle starannie i ze znawstwem przygotowały w imponującym stylu nauczycielki Renata Abramowska i Grażyna Schmidt. Kiedy spotyka się tak bardzo zaangażowane bibliotekarki jak w Wielkim Klinczu i Skorzewie, o los czytelnictwa w Polsce można być spokojnym.
Spośród zaproszonych gości głos zabrała m.in. Elżbieta Brzezińska, przewodnicząca Koła PZERI. Wyraziła wysokie uznanie dla pani Renaty Abramowskiej i młodzieży przygotowującej Narodowe Czytanie w Wielkim Klinczu wraz z oprawą scenograficzną i muzyczną. Przybliżyła też uczestnikom spotkania dramat "Wesele", kontekst jego powstania w okresie zaboru austriackiego oraz zachęciła do wędrówki śladami Wyspiańskiego po Krakowie oraz Bronowicach, które za życia poety były podkrakowską wsią, a teraz wchodzą w skład dzielnicy miasta.
Warto przy tej okazji przypomnieć, że największy polski reżyser Andrzej Wajda (1926 - 2016) stworzył wierną adaptację filmową "Wesela" St. Wyspiańskiego w 1973 r., które wkrótce zostało uznane przez krytykę światową za jedno z najważniejszych arcydzieł polskiej kinematografii.
A oto niektóre znane cytaty z dramatu "Wesele" Stanisława Wyspiańskiego:
========================================================================================
A to Polska właśnie.
========================================================================================
Polska to jest wielka rzecz.
========================================================================================
Cóż tam, panie, w polityce?
Chińcyki trzymają się mocno!?
========================================================================================
Niech na całym świecie wojna,
byle polska wieś zaciszna,
byle polska wieś spokojna.
========================================================================================
Wyście sobie, a my sobie,
każden sobie rzepkę skrobie.
========================================================================================
„A, ja myśle, ze panowie
duza by juz mogli mieć,
ino oni nie chcom chcieć!”
========================================================================================
„A bo chłop i ma coś z Piasta,
coś z tych królów Piastów – wiele!
(…) bardzo wiele, wiele z Piasta;
chłop potęgą jest i basta”
========================================================================================
(....) ćmy brzęczą
najwięcej wokoło świec;
gdzie błyska, muszą się zbiec.
========================================================================================
teraz tak w powietrzu wiszę
w tej urodzie, w tym weselu;
lecę, jak mnie konie niosą
od miesiąca chodzę boso,
od razu się czuję zdrowo,
chadzam boso, z gołą głową;
pod spód więcej nic nie wdziewam,
od razu się lepiej miewam.
========================================================================================
„Jak się żenić, to się żenić!”
========================================================================================
Granie miłe, spanie miłe,
życie było zbyt zawiłe,
miło snami uciec z życia,
sen, muzyka, granie, bajka, -
zakupiłbym sobie grajka, -
spać, bo życie zbyt zawiłe,
trzaby mieć ogromną siłę,
siłę jakąś tajemniczą,
żeby być czemś na tej wadze,
gdzie się wszystko niańczy w bladze,
to już tak po uszy sięga,
Los: fatyga, czas: mitręga.
========================================================================================
Miałeś, chamie, złoty róg,
miałeś, chamie, czapkę z piór:
czapkę wicher niesie,
róg huka po lesie,
ostał ci się ino sznur,
ostał ci się ino sznur.
========================================================================================
Duch się w każdym poniewiera,
że czasami dech zapiera;
tak by gdzieś het gnało, gnało,
tak by się nam serce śmiało
do ogromnych, wielkich rzeczy;
a tu pospolitość skrzeczy,
a tu pospolitość tłoczy,
włazi w usta, uszy, oczy;
========================================================================================
Ptok ptakowi nie jednaki,
człek człekowi nie dorówna,
dusa dusy zajrzy w oczy,
nie polezie orzeł w gówna
========================================================================================
Hulaj dusza, z nami w zgodzie,
potańcujemy w gospodzie;
pocałuj się z nami, pocałuj,
nie żałujta, hetmanie, kieski,
braliśta pieniążek moskieski,
hej, hetmanie, hetmanie Branecki!
(Całość zredagował, wybrał i zamieścił Zdzisław Jan Brzeziński, sekretarz Koła PZERI w Wielkim Klinczu, uczestnik spotkania.)
.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz