.
Mieszkańcy Wielkiego Klińcza uczcili 1050. rocznicę Chrztu Polski w Gnieźnie
Piszący te słowa po raz pierwszy uczestniczył w wycieczce do Gniezna poświęconej milenium (tysiącleciu) chrztu Polski jeszcze jako uczeń katolickiego liceum w 1966 r. W dniu 3 czerwca 1979 r. miał szczęście być świadkiem historycznej, pierwszej pielgrzymki w Gnieźnie papieża Jana Pawła II. Wówczas Polska zbudziła się z letargu, by w sierpniu 1980 r. powstać z kolan i otrząsnąć się z jarzma komunistycznego zniewolenia. Po 50 latach od obchodów milenijnych pojechał z mieszkańcami Wielkiego Klińcza do pierwszej stolicy Polski, aby uczcić jubileusz 1050-lecia chrześcijaństwa w Polsce.
Wycieczka, w której wzięło udział 47 osób, miała miejsce w sobotę, 11 czerwca 2016 r. Została zorganizowana przez
Zarząd Koła PZERI w Wielkim Klińczu z jej przewodniczącą i sekretarzem. Najpierw zwiedziliśmy miejsce o nazwie
Ostrów Lednicki koło Gniezna. Przepłynęliśmy w obie strony promem. Jest to
największa z pięciu wysp na jeziorze Lednica, położona w jego południowej części, najprawdopodobniej
miejsce Chrztu Polski. Tam przewodnikiem grupy była Elżbieta Brzezińska, która oprowadziła wycieczkowiczów po wyspie i szczegółowo opowiedziała o jej
historycznej roli w dziejach polskiej państwowości. Wyspa jest
jednym z najważniejszych miejsc historii Polski. Jeszcze dzisiaj usypane ponad tysiąc lat temu wały w pasie umocnień obronnych o długości 470 m sięgają 6 m wysokości. Do wyspy prowadziły 2 mosty. Most w części zachodniej w kierunku Poznania o szerokości 4,8 m na 2 rzędach nośnych pali dębowych miał aż 440 m długości. W podgrodziu wyspy na obszarze 5 ha zamieszkiwało około 1400 osób.
Za panowania Mieszka I i Bolesława Chrobrego wyspa była jednym z głównych ośrodków obronnych i administracyjnych Polski. Na wyspie, w centrum plemienia Polan (tuż obok ważnego, dawnego strategiczno-handlowego traktu lądowego oraz wodnego między Poznaniem a Gnieznem), zachowały się
pozostałości grodu oraz relikty najstarszego w Polsce zespołu preromańskiej architektury pałacowo-sakralnej (z basenami do chrztu) i wolno stojącego kościoła cmentarnego z grobami w nawie i aneksach. Obydwa obiekty wzniesiono w czasach panowania Mieszka I (tuż przed 966 rokiem). Obejrzeliśmy również nowy
Jubileuszowy Dzwon ML Rocznicy Chrztu Polski z wizerunkami Mieszka I i Dobrawy umieszczony obok zespołu podczas uroczystości 14 kwietnia 2016 r. E. Brzezińska przypomniała, że na Ostrowie Lednickim toczy się akcja powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego pt.
Stara baśń wskrzeszająca zamierzchłe czasy pogańskich Słowian. Jednocześnie podkreśliła, aby nie mylić wyspy
z Polami Lednickimi, które też leżą na północy jeziora Lednica, gdzie od 1997 r. odbywają się coroczne modlitewne spotkania młodzieży – Lednica 2000, zapoczątkowane przez dominikanina ojciec Jana Górę, zmarłego w 2015 r. i pochowanego na Polach Lednickich.
W pobliżu we wsi
Dziekanowice zwiedziliśmy
Wielkopolski Park Etnograficzny położony nad brzegiem jeziora Lednica. Naszym przewodnikiem po skansenie była znowu E. Brzezińska. W obrębie skansenu znajduje się cmentarzysko szkieletowe. W skansenie podziwialiśmy oryginalne domy, budynki inwentarskie, stodoły wraz z wyposażeniem. Poszczególne budynki zorganizowane są w zagrody i zorientowane w taki sposób by całość tworzyła naturalnej wielkości wieś. Kompozycję uzupełniają drewniany kościół, kaplica, barokowy dwór z folwarkiem, karczma, wiatraki, młyn wodny. Najmłodszy budynek pochodzi z 1935 roku a najstarsze elementy datowane są na rok 1602. W zespole dworskim oraz w części budynków znajduje się ekspozycja muzealna prezentująca przedmioty codziennego użytku ilustrujące rolnicze i rzemieślnicze życie. Niektóre obiekty przypominały nam skansen we Wdzydzach.
Z Dziekanowic pojechaliśmy
do GNIEZNA, gdzie zwiedzaliśmy
Bazylikę prymasowską Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (archikatedrę gnieźnieńską), usytuowaną
na Wzgórzu Lecha. To właśnie tutaj miały miejsce główne ogólnopolskie obchody 1050-lecia chrztu Polski w dniu 14 kwietnia 2016 r. (m.in. msza św. w katedrze). Mieliśmy szczęście, bo naszym przewodnikiem był znakomity erudyta ks. proboszcz, kanonik i
kustosz katedry Jan Kasprowicz (historyk sztuki). Oprowadzał nas po Bazylice, pokazując podziemia z grobami prymasów i wnętrze majestatycznej świątyni ze słynnymi Drzwiami Gnieźnieńskimi,
konfesję z relikwiami św. Wojciecha. Opowiedział m.in. o
pierwszym arcybiskupie metropolicie gnieźnieńskim – Radzimiu Gaudentym, który został pochowany w katedrze w pobliżu grobu swojego brata św. Wojciecha i pokazał nam umieszczony w 2006 r. w podziemiu katedry relikwiarz błogosławionego. Widzieliśmy też
kaplicę św. Jana Pawła II z umieszczoną tam w 2014 r. jego relikwią. Z najnowszą historią katedry związany jest
arcybiskup Henryk Muszyński, urodzony w 1933 r. w Kościerzynie, metropolita gnieźnieński, Prymas Polski (2009–2010), od 1998 r.
Honorowy Obywatel Miasta Kościerzyna. Nigdy nie zapomina o związkach ze swą Małą Ojczyzną – Kaszubami i rodzinną Kościerzyną. Elżbieta podziękowała kustoszowi za niezapomnianą prezentację katedry i przekazała stosowną ofiarę. Teresa Preis wręczyła jemu m.in. Medal Królowej Rodzin Patronki Kościerzyny. Po 16.30 ruszyliśmy z Gniezna w drogę powrotną. Wróciliśmy szczęśliwie do domów około 21.00. Bardzo dziękujemy Panu Wójtowi Grzegorzowi Piechowskiemu i Urzędowi Gminy Kościerzyna za życzliwą pomoc.
(
Relację przygotował, fotki wykonał i tu zamieścił Zdzisław Jan Brzeziński, sekretarz Koła PZERI w Wielkim Klińczu)
.
