.
Nasza czterodniowa wycieczka na Podlasie i Białostocczyznę w niedzielę wieczorem (10-go lipca 2011 r.) dobiegła do szczęśliwego finału.
Dzień 1 (7.07.2011 czwartek)Przed południem w Białowieskim Parku Narodowym z bardzo kompetentną przewodnik PTTK Barbarą Leoniuk zwiedzaliśmy Rezerwat Pokazowy Żubrów i szlak dębów królewskich pokonując pieszo trasę około 1,6 km. O godz. 12.30 zjedliśmy smaczny obiad w jednej z białowieskich restauracji o bardzo trafnej nazwie "Pokusa". Po obiedzie w Białowieży obejrzeliśmy eksponaty w Muzeum Przyrodniczo-Leśnym, Park Pałacowy, cerkiew św. Mikołaja (z zewnątrz) – spacerując około 1 km.
Zatrzymaliśmy się również przy byłej stacji kolejowej Białowieża-Towarowa czynnej w latach 1897-1997. Budynek dworcowy został zamieniony na „Restaurację Carską”. Zakwaterowaliśmy się w przyjemnym pensjonacie „Unikat” w Białowieży, gdzie posililiśmy się smaczną obiado-kolacją.
(Białowieża to duża wieś położona w województwie podlaskim, na Równinie Bielskiej, w powiecie hajnowskim, nad Narewką, o charakterze małomiasteczkowym. Wieś jest siedzibą gminy Białowieża oraz Białowieskiego Parku Narodowego, obejmującego 17% polskiej części Puszczy Białowieskiej. Liczy około 2,7 tys. mieszkańców. W przeszłości w Białowieży bywali polscy królowie, rosyjscy carowie i komunistyczni władcy, m.in. Nikita Chruszczow. Z uwagi na duże skupienie placówek badawczych Białowieża jest miejscowością w Polsce, w której występuje najwyższy odsetek osób z wyższym wykształceniem, mieszka w niej 8 naukowców z tytułem profesora belwederskiego)Dzień 2 (8.07.2011 piątek)Po śniadaniu w pensjonacie „Unikat” odjechaliśmy do Hajnówki, gdzie o godz. 10.00 zwiedziliśmy piękny prawosławny sobór św. Trójcy, o której informacji udzielił nam niezwykle uduchowiony i głęboko religijny batiuszka (=ksiądz prawosławny) Mariusz Jurczuk, (żonaty, dwoje dzieci).
Potem wyjechaliśmy do Białegostoku i około godz. 12.00 do 18.00 ze wspaniałym przewodnikiem Andrzejem Klimaszewskim zwiedzaliśmy piękne centrum miasta (pałac Branickich, katedra, pomnik Zamenhofa, spacer po deptaku) podczas zwiedzania zjedliśmy obiad. Po godz. 18.00 i pojechaliśmy na nocleg z centrum Białegostoku do Supraśla. Zakwaterowaliśmy się w funkcjonalnym Powiatowym Ośrodku Sportu i Rekreacji "Bukowisko", tuż obok męskiego klasztoru prawosławnego.
(
Hajnówka - miasto i gmina w województwie podlaskim, siedziba władz powiatu hajnowskiego. Od 2007 r. w gminie wprowadzono język białoruski jako język pomocniczy. Ze względu na swoje położenie niedaleko Białowieży i puszczy nazywane jest "bramą do Puszczy Białowieskiej". Miasto liczy około 21,5 tys. mieszkańców.
Białystok - miasto na prawach powiatu w północno-wschodniej Polsce, w Nizinie Północnopodlaskiej leżące nad rzeką Białą. Jest stolicą województwa podlaskiego i siedzibą władz ziemskiego powiatu białostockiego. Miasto liczy około 295 tys. mieszkańców.
Supraśl – miasto w woj. podlaskim, w powiecie białostockim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Supraśl. Położone jest nad rzeką Supraślą, na Wysoczyźnie Białostockiej, jest otoczone Puszczą Knyszyńską, historycznie na Podlasiu. Zaliczane do aglomeracji białostockiej. Miasto liczy około 4,6 tys. mieszkańców.)Dzień 3 (9.07.2011 sobota)Ok. godz. 9.00 spotkaliśmy się z przewodnik PTTK Katarzyną Pierwienis-Laskowską i zwiedzaliśmy Supraśl (zapierające dech w piersiach Muzeum Ikon, imponująco piękny i wielki kompleks po-bazyliański – obecnie męski klasztor prawosławny, arboretum w Kopnej Górze), Krynki, Kruszyniany (meczet i mizar, jurta tatarska - tam zjedliśmy bardzo obfity i egzotyczny posiłek tatarski). Nasza przewodniczka Kasia oprócz licznych interesujących faktów obdarzała nas nieprzerwanie ciepłym uśmiechem.
(Krynki – miasto na Wysoczyźnie Białostockiej, nad Krynką, w woj. podlaskim, w powiecie sokólskim, siedziba gminy Krynki. Krynki liczą około 2,7 tys. ludności.
Kruszyniany – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Krynki. Liczba ludności 160 osób.)
Dzień 4 (10.07.2011 niedziela) rano po śniadaniu wyjechaliśmy z gościnnego Supraśla w kierunku Kościerzyny. Tuż za Supraślem zatrzymaliśmy się w miejscowości Choroszcz, gdzie zwiedziliśmy Pałac Branickich i znajdujące się w nim Muzeum Wnętrz Pałacowych. Przejeżdżaliśmy przez Łomżę, Pisz zatrzymując się na smaczny obiad w Szczytnie w restauracji „Zacisze”. Zrobiliśmy sobie jeszcze pamiątkowe zdjęcie przy pobliskim pomniku Krzysztofa Klenczona, znanego polskiego artysty - muzyka, kompozytora i gitarzysty. Artystę pochowano właśnie w Szczytnie, gdzie spędził młodzieńcze lata, zdał maturę i stąd też wyruszył w świat z gitarą. (Pomnik odsłonięto w 2009 r.) Do domu wróciliśmy bezpiecznie i zgodnie z planem około godz. 20.30.
.
[Uwaga! Aby zobaczyć zdjęcie w powiększeniu należy kliknąć na nie dwukrotnie lewym kursorem myszki.]
.
Na zdjęciu nasi seniorzy przed prawosławną cerkwią Św. Mikołaja w Białowieży, którą obejrzeliśmy z zewnątrz w czwartek, 7-go lipca 2011 r. w pierwszym dniu wycieczki. Warto podkreślić, że nasza wycieczka miała wyraźnie ekumeniczny charakter. Zwiedzaliśmy Podlasie i Białostocczyznę, a więc tereny, gdzie katolicy są tylko połową, albo mniejszością religijną, a obok liczną grupą stanowią nasi bracia prawosławni, którzy podobnie jak my, są chrześcijanami.
Nasza grupa przy Muzeum Przyrodniczo-Leśnym w Białowieży.
Dwa zdjęcia naszych wycieczkowiczów (powyżej i poniżej) na terenie pensjonatu "Unikat" w Białowieży.
Nasza wycieczka przed prawosławnym soborem św. Trójcy w Hajnówce wybudowanym w latach 1972-1992.
O soborze św. Trójcy w Hajnówce opowiadał nam niezwykle uduchowiony i głęboko religijny batiuszka (батюшка = ksiądz prawosławny) Mariusz Jurczuk, który od razu zjednał sobie naszą głęboką sympatię, podziw, szacunek i wdzięczność. Okazuje się, że można skutecznie ewangelizować nawet oprowadzając po świątyni. Cieszymy się, że my w kościele rzymsko-katolickim też mamy wielu takich wspaniałych i żarliwych kapłanów.
Po Hajnówce zwiedzaliśmy atrakcje Białegostoku. Wizytówką miasta pod względem architektonicznym jest zespół: Park miejski - Planty, pałac Branickich, ulica Jana Kilińskiego oraz pasaż - Rynku Kościuszki z jego zabudową, które wspólnie tworzą w centrum miasta specyficzne miejsce kulturalno - wypoczynkowe. Nawet nieliczni malkontenci w naszej grupie nie ukrywali swego zachwytu dla przepięknego centrum stolicy woj. podlaskiego. Na początku ulicy Jana Kilińskiego znajduje się Pałacyk Gościnny, wzniesiony przez Branickich (ok. roku 1771) dla takich hetmańskich gości, dla których zabrakłoby miejsca w pałacowych oficynach. Obecnie mieści się w nim Pałac Ślubów (Urząd Stanu Cywilnego).
Na powyższej fotografii nasza grupa we wnętrzu Pałacyku gościnnym Branickich. Pałac zbudowano w połowie XVIII wieku (ok. roku 1771) w stylu barokowym. Znajduje się przy ul. Kilińskiego w centrum miasta. Obecnie mieści się w nim Urząd Stanu Cywilnego. Nazywany również: Pałacykiem Ślubów, Domem Koniuszego. Nasz zachwyt wywołały śliczne malowidła w gustownych komnatach pałacu.
W 1887 r., mieszkaniec Białegostoku Ludwik Zamenhof utworzył międzynarodowy język Esperanto. Widoczna na powyższym zdjęciu Elżbieta Brzezińska zdobyła uprawnienia pilota wycieczek w 1985 r. dzięki m.in. opanowaniu Esperanta (podobnie zresztą jak jej mąż Zdzisław.) W 2009 R. w Białymstoku otwarto kolejną atrakcję turystyczną: Szlak Esperanta i Wielu Kultur. Kilkanaście tematycznych tablic rozmieszczonych w centrum miasta prezentuje spacerującym po Białymstoku ważne miejsca związane z esperantem i jego twórcą oraz z wielokulturowością i historią miasta. Na tablicach umieszczono zdjęcia obiektów oraz opis w trzech językach: polskim, esperanto i angielskim, oraz informację w alfabecie Braille'a. (Schemat Szlaku i ciekawe informacje związane z miastem znaleźć można na stronie internetowej Szlaku: http://odkryj.bialystok.pl/szlak_esperanto_i_wielu_kultur/).
Pomnik Ludwika Zamenhofa w Białymstoku, mieście jego urodzenia w 1859 r. (zmarł w 1917 r. w Warszawie gdzie również został pochowany). L. Zamenhof jest twórcą międzynarodowego języka Esperanto. W 1887 r. ukazała się rosyjskojęzyczna książka "Język międzynarodowy. Przedmowa i podręcznik kompletny", pod pseudonimem Doktoro Esperanto, oznaczającym "mającego nadzieję doktora". Słowo to przyjęło się z czasem jako nazwa samego języka. W tym samym roku podręcznik został wydany po polsku, francusku, niemiecku i angielsku.
Na zdjęciu powyżej ogrody przy Pałacu Branickich (na dalszym planie) oraz Katedra Białostocka (= Bazylika Mniejsza Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i jednocześnie Sanktuarium NMP Matki Miłosierdzia; bazylika mniejsza od 1985, katedra od 1991, archikatedra od 1992) z lotu ptaka.
Zadziwiająca jest historia budowy tej niezwykłej świątyni. Wierni bardzo długo zabiegali o pozwolenie i wreszcie dostali od władzy carskiej zgodę tylko na rozbudowę już istniejącego małego kościółka, ponieważ w ramach polityki rusyfikacji ludności polskiej nie pozwalano na budowę nowych świątyń. Jednak przybudówka, powstająca w miejscu prezbiterium Starego Kościoła, rozrosła się do całkiem sporych rozmiarów i to pod okiem władzy, w dużej mierze korumpowanej przez mieszkańców.
Pałac Branickich to największa atrakcja turystyczna Podlaskiego i najciekawszy zabytek Białegostoku, do którego udaliśmy się z przewodnikiem. Do Pałacu przylegają rozległe ogrody wzorowane na francuskich rozwiązaniach przestrzennych i dekoracyjnych. Po dwóch latach olbrzymich prac rewaloryzacyjnych kosztujących w sumie kilkanaście milionów złotych, mogliśmy podziwiać w pełnej krasie mniej więcej to, co z pałacowych okien widział hetman Branicki. Wzdłuż alei ustawione są na postumentach kamienne rzeźby. Naszą uwagę przyciągnęły piękne posągi, m.in. Wenus i Adonisa.
Nasze panie bez wahania wybrały przystojnego pana w stroju Adama (czyli Adonisa) ... a panowie ...
... a nasi panowie atrakcyjną blondynkę w stroju Ewy (czyli Wenus).
Nasza wycieczka z flagą Gminy Kościerzyna przed Pałacem Branickich, którego doskonale zachowane wnętrza zwiedziliśmy z przewodnikiem.
Pałac Branickich to zabytkowy pałac w Białymstoku, jedna z najlepiej zachowanych rezydencji magnackich epoki saskiej na ziemiach dawnej Rzeczypospolitej w stylu późnobarokowym określany mianem "Wersalu Podlasia", Wersalem Północy czy także Polskim Wersalem.
Obecnie w pałacu ma siedzibę rektorat Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku.
Na fotografii powyżej: Nasza grupa przed pomnikiem księdza Jerzego Popiełuszko. Postać księdza Popiełuszko i jego tragiczna śmierć jest znana wszystkim. Stał się symbolem nieugiętej wiary w Boga i wolną Polskę za co zapłacił najwyższą cenę. Od jego męczeńskiej śmierci (19.10.1984 roku) do dzisiaj powstało 70 pomników, w tym 8 za granicami Polski upamiętniających tą wyjątkową postać. Autorką, powstałego w 1991 r. przy ul. Kilińskiego monumentu, jest białostocka rzeźbiarka Jadwiga Szczykowska Załęska. Papież Jan Paweł II modlił się przy nim w 1991 r.
Na tym zdjęciu jesteśmy już w Supraślu w altance na terenie przyjemnego ośrodka "Bukowisko". Panie Urszula i Maria przygotowują dla nas porcje wyśmienitej drożdżówki, której niezrównany smak sprawił, że o wypiekach pani Uli już dawno mówi się w samych superlatywach poza granicami naszego województwa. Na drugim planie Dwa Asy: panowie Stanisław (z akordeonem) i Andrzej (z saksofonem), którzy umilali nam wieczorne spotkanie wspaniałą muzyką.
Na naszej wycieczce sprzyjało nam dosłownie wszystko: piękna pogoda, wspaniali przewodnicy, ośrodki zakwaterowań itp. Dodatkową radosną niespodziankę sprawił nam ks. Robert Ciżewski - Mistrz Nowicjatu Misjonarzy Świętej Rodziny w Wielkim Klińczu, który dołączył do naszej grupy i zechciał zatrzymać się na jeden nocleg w "Bukowisku", aby nam towarzyszyć [na zdjęciu powyżej - w środku (w okularach)]. Jak widać, Ksiądz Robert doskonale wie, że bardzo ważnym środkiem ewangelizacji jest przyjazny uśmiech.
Mieliśmy szczęście, ponieważ Powiatowy Ośrodek Sportu i Rekreacji "Bukowisko" w Supraślu, gdzie byliśmy zakwaterowani przez dwie doby, znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie Prawosławnego Monasteru (=Klasztoru) Męskiego Zwiastowania Najświętszej Marii Panny. Mogliśmy bez żadnych ograniczeń zachwycać się cudownie piękną architekturą budowli sakralnych. Na zdjęciu powyżej nasza grupa z flagą Gminy Kościerzyna przed jedną ze świątyń prawosławnych.
Na zdjęciu powyżej: w niedzielę, 10-go lipca 2011 r. w ostatnim dniu wycieczki zatrzymaliśmy się w miejscowości Choroszcz, gdzie zwiedziliśmy Pałac Branickich i znajdujące się w nim Muzeum Wnętrz Pałacowych.
********************************************************************************************************************************************
Muzeum Przyrodniczo-Leśne BPN, które zwiedzaliśmy z przewodnikiem, jest najstarszym muzeum w polskich parkach narodowych i równocześnie najstarszym, czynnym muzeum województwa podlaskiego. Jego tradycje sięgają okresu międzywojennego, a w swoich zbiorach posiada wiele cennych kolekcji naukowych i rzadkich okazów. Siedzibą Muzeum Przyrodniczo-Leśnego Białowieskiego Parku Narodowego jest nowoczesny budynek, w którym w sposób innowacyjny i atrakcyjny prezentowane są zbiory przyrodnicze z dziedziny zoologii, botaniki, historycznego użytkowania Puszczy. Szczególnie silnie akcentowane są procesy ekologiczne charakterystyczne dla Białowieskiego Parku Narodowego. Byliśmy kompletnie oszołomieni bogactwem ekspozycji, różnorodnością efektów dźwiękowych oraz wizualnych w tym wspaniałym Muzeum (zdjęcie poniżej).
Powyżej na fotografii: Muzeum Przyrodniczo-Leśne w Białowieży z lotu ptaka.
Zdjęcie powyżej przedstawia cerkiew Św. Mikołaja, którą obejrzeliśmy z zewnątrz w czwartek, 7-go lipca w ciągu dnia, a niektórzy z nas wieczorem pięknie iluminowaną mocnymi reflektorami. W 1888 r. Puszcza Białowieska przeszła w prywatne dobra cara Rosji. Rok później w Białowieży przystąpiono do budowy okazałego pałacu. Wyświęcenie nowej cerkwi, uznanej w owym czasie za najpiękniejszą w całej grodzieńskiej guberni, nastąpiło w 1895 r. Jej patronem, podobnie jak poprzedniej świątyni, został św. Mikołaj Cudotwórca. Wieczorem tamtego dnia w cerkwi odprawiono panichidę po zmarłym carze Aleksandrze III. Świątynię zwieńczyły dwie kopuły, z których jedną przeznaczono na dzwonnicę. Ikonostas, wykonany z chińskiej porcelany, sprowadzono z Petersburga (obecnie jest to jedyny tego typu zabytek w Polsce). Ostatecznie prace przy budowie i wystroju ukończono w 1897 r., przed wizytą w Białowieży cara Mikołaja II.
Na dwóch zdjęciach powyżej i poniżej: prawosławny sobór św. Trójcy w Hajnówce, który zwiedziliśmy w piątek, 8-go lipca.
Ludność Hajnówki (21,5 tys. mieszkańców) jest zróżnicowana pod względem religijnym. Większość stanowią wyznawcy prawosławia (ponad 70%). Pozostała ludność jest w wyznania rzymskokatolickiego (około 25%) i protestanckiego (około 5%).
Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny liczy 506,8 tys. wiernych i jest drugim pod względem liczebności Kościołem w Polsce.
Wyznanie prawosławne to jedna z dwóch grup Kościołów, obok Kościoła katolickiego, powstałych w wyniku rozłamu w chrześcijaństwie z 1054 roku (tzw. schizmy wschodniej lub – co uznaje się za historycznie bardziej uzasadnione – schizmy wielkiej).
Na dwóch fotografiach powyżej: Prawosławny Monaster (=Klasztor) Męski Zwiastowania Najświętszej Marii Panny w Supraślu, obok którego byliśmy zakwaterowani w Powiatowym Ośrodku Sportu i Rekreacji "Bukowisko".
.
.
